Μίκης Θεοδωράκης - Ο καλλιτεχνικός κόσμος τον αποχαιρετά

Live εικόνα Αθήνας από το Αστεροσκοπείο Πεντέλης

Τοπικά νέφη

4.5 °C

71%

ΑΡΧΙΚΗ

pentelikonews.gr

Πολιτισμός - Τουρισμός

Προσαρμοσμένη αναζήτηση Google

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Μίκης Θεοδωράκης - Ο καλλιτεχνικός κόσμος τον αποχαιρετά
Ημερομηνία: 2/9/2021, 15:35 - Εμφανίσεις: 57

Με συγκινητικά λόγια αποχαιρετά ο καλλιτεχνικός κόσμος τον σπουδαίο Έλληνα μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, που έφυγε από την ζωή σε ηλικία 96 χρόνων.

«Ο μόνος άνθρωπος που είδα να πετάει», τιτλοφορεί ο Φοίβος Δεληβοριάς το δικό του αποχαιρετιστήριο μήνυμα στον Μίκη Θεοδωράκη.

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ που οι γονείς μου -ο πατέρας μου δεν αγάπησε ποτέ άλλη μουσική περισσότερο απ’ τη δική του- με πήγαν στο Ηρώδειο 14 χρονών να ακούσουμε το «‘Αξιον Εστί», που θα παιζόταν για πρώτη φορά εκεί» σημειώνει ο Φοίβος Δεληβοριάς.

«Ο Μίκης στα 60 του δεν είχε ακόμα τη χαρά να του παραχωρηθεί το Ηρώδειο.

Του το αρνούνταν σθεναρά οι διάφορες εκλεγμένες καρέκλες.

Μόλις ξεκίνησε η συναυλία, καταλάβαμε όλοι γιατί.

Πρώτη και τελευταία φορά τη μέρα εκείνη είδα άνθρωπο να πετάει.

Δεν ήταν διεύθυνση αυτό, ήταν το πρώτο πέταγμα του ανθρώπου.

Ο Μίκης μπορούσε να το κάνει.

Και είχε την επιθυμία να πάρει κι εμάς μαζί.

Το ότι άλλες φορές το ελληνικό σώμα τον αντιμετώπιζε σαν Θεό και άλλες φορές ομοθυμαδόν είχε την επιθυμία να τον εξευτελίσει, δεν οφειλόταν στην όποια ανθρώπινη ανισότητά του.

Αλλά στην δική μας σχέση με την πτήση.

Κάποτε -το 2005 νομίζω- πήγαμε μαζί κι ακούσαμε την πρόβα της «Πρώτης Συμφωνίας» του στο Μέγαρο.

Δεν έχω δει μεγαλύτερο καλλιτεχνικό παράπονο απ’ αυτό που είχε όσο παρακολουθούσε.

Θυμόταν την εποχή που -ανάμεσα σε εξορίες- είχε πρωτογράψει το έργο.

Θυμόταν κάθε αρνητική κριτική, κάθε πολιτικο-καλλιτεχνική συνομωσία που του στέρησε τότε τη χαρά και τον έπαινο.

«Δεν είχα ενθάρρυνση», μου έλεγε.

«Διαφορετικά, θα είχα προχωρήσει αλλιώς».

Σκέψου να το ακούς αυτό απ’ τον άνθρωπο που έφτασε στο απροχώρητο.

Γυρνώντας στο σπίτι του, περνώντας απ’ του Μακρυγιάννη, μου διηγήθηκε -έτσι όπως ποτέ δεν τα έγραψε- τα δικά του Δεκεμβριανά.

Είχε πάλι τόση ζωντάνια και τόσο παράπονο ο λόγος του, που αισθάνθηκα σα να παίζω στο φινάλε του «Αποκάλυψη Τώρα».

Σα να είμαι με τον -μεγαλύτερο από τη Ζωή- συνταγματάρχη Κουρτς και να προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω το νόημα της ανείπωτης ελευθερίας του, της βουτηγμένης στο αίμα κ...

Πηγή/Περισσότερα: in.gr

Μείνετε σε επαφή μαζί μας: